Nokturn wieczorową porą

Niewielki, bo zawierający tylko pięć opowiadań tomik Kazuo Ishiguro ''Nokturny'', które łączy jeden element: motyw muzyczny. 

Bohaterowie są mniej lub bardziej związani z muzyką. Polski gitarzysta, próbujący zarobić grą na placu św.Marka w Wenecji, początkujący muzyk i kompozytor szukający inspiracji w brytyjskiej przyrodzie, grupa przyjaciół,których kiedyś łączyło zamiłowanie do jazzowych standardów oraz saksofonista, którego namiówiono na operację plastyczną w celu podniesienia sprzedaży jego płyt - wszyscy bohaterowie tego tomiku są w pewien sposób w przełomowym momencie swojego życia. 

Książka autora Okruchów dnia i bestsellera Nie opuszczaj mnie to doskonała lektura na leniwe popołudnia przy filiżance dobrej kawy i z nastrojową muzyką w tle.  Zawsze jednak gdy czytam opowiadania mam poczucie pewnego niedosytu i chciałabym wiedzieć co dalej. Daje to jednak szansę na samodzielne snucie możliwych losych bohaterów.

Nokturny: pięć opowiadań o muzyce i zmierzchu / Kazuo Ishiguro . -  Albatros, 2010

Podróż do nikąd: kobieta szuka drogi do ziemi obiecanej

Książki o Holocauście i o tematyce żydowskiej są od dzieciństwa moimi ulubionymi. Czytałam je jedna po drugiej, wspomnienia, pamiętniki, książki historyczne, albumy, dokumenty. Teraz dawkuję sobie tę tematykę, być może z racji jej ciężkości, ale i tak czytam coś na ten temat raz na jakiś czas. 

Z polskiego rynku wydawniczego znam już pewnie wszytsko, odkrywam teraz rynek brytyjski i światowy. Niedawno w ręce wpadła mi cienka książeczka w grubiej oprawie z sylwetką kobiety odwróconej, idącej w dół wybrukowanej ulicy.

Wbrew pozorom cieniutka książeczka nie gwarantuje rozrywki i szybkiego czytania. Czyta się ją powoli, zatapiając się w opowiadaną tam historię.

Autorka książki jest równocześnie narratorką powieści. Cofa się w czasie do lat swojego dzieciństwa, beztroskich czasów w Berlinie, później do coraz bardziej narastającej niechęci do Żydów i wreszcie do czasu wybuchu wojny. Rodzina Evy była bogata, mogli pozwolić sobie na posiadanie służącej. Była to żydówka o imieniu Edith. Gdy wybuchła wojna rodzina Evy opuściła Niemcy, i przeniosła się do Londynu.  Edith została w Niemczech. Wkrótce potem postanowiła wyjechać do Palestyny, gdzie tworzono nowe państwo żydowskie.  Po wojnie Edith postanowiła dołączyć do rodziny swoich byłych pracodawców. W kuchennych rozmowach opowiadała nastoletniej Evie o swoich losach w czasie wojny i o decyzji wyjazdu z Palestyny, głównie z powodu niechęci rodowitych jej mieszkańców do niemieckich żydów. Jej droga do kraju, który miał okazać się jej domem, była tak naprawdę podróżą do nikąd.

Źródło: www.guardian.co.uk

Urodzona w 1932 roku, Eva Figes mieszka dziś w Londynie. Jest autorką kilkunastu powieści (pisanych od połowy lat 60 tych), oprócz omawianej tutaj Podróży do nikąd, wydanej w 2008 roku napisała jeszcze dwa inne tomy wspomnień  (Little Eden - A Child In Wartime, (1978;) Tales of Innocence and Experience: An Exploration (2004)), zajmuje się również krytyką literacką i tematyką feministyczną.

Journey To Nowhere: A Woman Looks For The Promised Land / Eva Figes /  Londyn : Granta Books, 2008